Εξανθρωπίστηκα

Ήταν κάποιες νύχτες που για ένα εκατοστό του δευτερόλεπτου η ειλικρίνεια μου τύφλωνε το νου.

Και ήταν αυτός ο χρόνος αρκετός για να παραμείνω "έφηβος".

Σαν κάποια αστραπή που δεν προλαβαίνεις να αντιληφθείς διαπερνούσε τον εγκέφαλο μου

χρωμάτιζε τα κύτταρα της σκέψης μου, έβαζε τα συναισθήματα σε μια σειρά.

Η πόρτα από την οποία περνούσε, ήταν αυτή που κρατούσε μέσα μου τα όνειρα ζωντανά

την έμπνευση και την έκσταση της δημιουργίας πάντα σε εγρήγορση 

τον έρωτα το μοναδικό άξονα που γύρω του περιστρέφονταν τα πάντα,

έριχνε όλο της το φως μέσα στην αποθήκη των στοχασμών και των παραληρημάτων μου.

Δεν είναι τραγική η διαπίστωση, ότι αυτή η πόρτα έκλεισε εδώ και χρόνια

ο λόγος και ο τρόπος είναι που τη συνείδηση βαραίνουν.

Μόνο η στιγμή αυτή αποτελεί παρηγοριά κι αφήνει μια ελπίδα

ότι η δύναμη αυτή η φωτεινή με γυροφέρνει ακόμα...