τι κι αν δεν βρέχει στους δρόμους,
τι κι αν περπατώ σε καθαρά πεζοδρόμια
λες κι έχουν γίνει μαγνήτες και τραβούν όλη τη βρωμιά
λερώνουν σε κάθε βήμα μου τη γη
όπου κι αν πατήσω από πίσω τους ζωγραφίζουν ράγες
σκουριασμένες, σα νεκροταφεία παλιών βαγονιών
εκεί που βρίσκουν καταφύγιο οι τοξικομανείς
Κανείς δεν μ' αφήνει στο σπίτι του να μπω
αν δεν τ' αφήσω πριν έξω από την πόρτα
για να μην του λερώσω το καλογυαλισμένο παρκέ
τα περσικά χαλιά και τα πλακάκια του μπάνιου
Τώρα τελευταία τα παπούτσια μου είναι γεμάτα λάσπες
υλικό από το οποίο φτιάχτηκε ο άνθρωπος και τα όνειρα
αλλά λερώνει τη συνείδηση και την ηθική
αυτή που φωλιάζει πίσω από καθαρούς τοίχους σοβαρών κτιρίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου