Κοιτάω ψηλά στον ουρανό κι αναρωτιέμαι
Αν ότι βλέπω είναι αλήθεια
Σε μια γωνιά το απόλυτο κενό
Στην άλλη άπειρα αστεράκια να αναβοσβήνουν
Μια δύναμη εμφανίζεται έτσι ξαφνικά και με απορροφά
Το σώμα μου στην απέναντι πλευρά του σύμπαντος μεταβιβάζει
Εκεί όπου έβλεπα πριν το απόλυτο κενό, τώρα καινούριοι γαλαξίες έχουν γεννηθεί
Κι εκεί που πριν αναβοσβήνανε τα αστεράκια, τώρα δεν υπάρχει τίποτα
Τρομοκρατούμαι στην ιδέα ότι εδώ που βρίσκομαι ακόμα δεν γεννήθηκα
κι εκεί που ήμουν πριν πως ήδη έχω πεθάνει
Πριν προλάβω όμως καλά για δεύτερη φορά να το σκεφτώ
Το φως από πάνω μου περνά, το χρόνο σταματά και μου θυμίζει πως απλά υπάρχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου