Ο χρόνος γύρισε αντίστροφα για μένα
έδεσε στα μάτια μου αδιαφανή κορδέλα
έγινε άνεμος τη σκέψη μου που διαβρώνει
Κυλάει σα νερό πάνω στους δρόμους
και σχηματίζει άνομους νόμους
σαν ποδοβολητό παιδιών, σκόνη πολλή στο πέρασμα του ανασηκώνει
Έφερε μαζί του όλες τις παλιές αγάπες
τον πειρασμό, τις πλάνες, τις οφθαλμαπάτες
την πραγματικότητα μέσα απ’ τα μάτια τους διαστρεβλώνει
Με υποτάσσει, περιθώριο κανένα δεν αφήνει
γρήγορα της ζωής μου το βιβλίο ξεφυλλίζει
φεύγει απ’ το σώμα μου, πάει αλλού κι έτσι τελειώνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου