Όταν σβήνουν τα φώτα

Όταν σβήνουν τα φώτα, ένα κύτταρο σου συνεχίζει

αυτή την αινιγματική διαδρομή προς την αιωνιότητα

χωρίς επευφημίες από πλήθη αγνώστων στην άκρη του πεζοδρομίου

Μονάχα κάποιο χέρι που και που, μ' ένα ποτήρι νερό, απλωμένο

προσπαθεί να σε δροσίσει, ν' αντέξεις ακόμα ένα χιλιόμετρο

ακόμα ένα βήμα, ακόμα ένα πόνο, ακόμα μία αναπνοή

Εκεί που ήταν πριν τα όνειρα, ο έρωτας, η έμπνευση

προσδοκάς να σε περιμένει πλέον η λύτρωση

το φως της αλήθειας ή έστω ένα χαμόγελο.

Όσο σκέφτεσαι, συνεχίζεις... 

μεγαλώνεις κι η διαδρομή ολοένα και μικραίνει

λιγοστεύουν οι στροφές, οι ανηφόρες, οι κατηφόρες

Μπαίνοντας στη τελική ευθεία, ο δρόμος σκοτεινιάζει

μπροστά για σένα, πίσω σου για όσους και όσα αφήνεις

Πέρασες, λίγοι σε πρόσεξαν, κανείς δεν χειροκρότησε, ξανά ησυχία.