Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Ξεσκονίζοντας τον έρωτα



Πως τα 'φερε τα πράγματα έτσι ο χρόνος, είναι ν' απορείς. Περνάω κάτω από το σπίτι σου και φοβάμαι μην εμφανιστείς ξαφνικά! Κάποτε περνούσα και παρακαλούσα μήπως και σε δω. Αλλά και πάλι το μυαλό μου παίζει περίεργα παιχνίδια. 
Είναι απίστευτο, απ' τη μια να προσπαθώ να σε βγάλω από τη σκέψη μου κι απ' την άλλη να μην θέλω! Ξεκινώ να βγω έξω, πηγαίνω στα γνωστά μέρη με την ελπίδα ότι θα σε συναντήσω. Δεν σε συναντώ και απογοητεύομαι. Ξέρεις μάλλον τι συμβαίνει, το μυαλό μου δεν σε θέλει, μα η καρδιά μου δεν συμφωνεί. Το μυαλό μου αντιπροσωπεύει τη λογική, μου λέει να κάνω πίσω. Ποτέ δεν θα μπορέσω να ισορροπήσω. 
Πως σου φαίνονται όλα αυτά; ΠΑΠΑΡΙΕΣ! Μάλιστα, Παπαριές! Τα πράγματα είναι απλά, βλέπει ο ένας τον άλλο, αρέσκονται και γίνεται η δουλειά. Τα άλλα συμβαίνουν μάλλον μόνο στις ταινίες ή στη φαντασία του καθενός. Εκτός αν είμαι εκτός πραγματικότητας και γίνονται αλλιώς τα πράγματα. Εγώ για παράδειγμα στη φαντασία μου έχω πλάσει ένα σενάριο. Ανάλογα με την πραγματικότητα η πλοκή αλλάζει ροή, αλλά πάντα με την ίδια κατάληξη. 
Άκου να δεις λοιπόν, πως ξεγελάω την καρδιά μου. Λέω ότι με θέλεις, αλλά για κάποιους άλφα ή βήτα λόγους δεν μου το έχεις πει. Τα βράδια λέει (το σενάριο) κάθεσαι και με σκέφτεσαι. Αυτό το σενάριο είναι και το επικρατέστερο, υπάρχουν όμως κι άλλα πολλά. 
Ήρθε η ώρα όμως να βάλω τέλος στα σενάρια. Ξέρεις και κάτι άλλο; Αν και σε ξέρω, έχω πλάσει και μια άλλη σου εικόνα στο μυαλό μου. Τέλος Πάντων! Μέσα από κάθε εμπειρία, πάντα κάτι μένει, είτε θετικό είτε αρνητικό. Καταρχήν δεν ξέρω καλή ορθογραφία. Σ' όλη αυτή την πορεία θα σου πω τι κέρδισα και τι έχασα, τι νομίζω ότι κέρδισες και τι έχασες. Ξεκινάω από αυτά που έχασα.
Έχασα χρόνο, έχασα φίλους, έχασα εμπειρίες, έχασα τον εαυτό μου. Ο χρόνος ήταν το κυριότερο από αυτά που έχασα. Τι κέρδισα; αυτοσεβασμό. Κέρδισα την εικόνα σου. Αλλά δεν έχει σημασία, δεν έχει ουσία. Όλα είναι στη φαντασία μου. Κλείνω τα μάτια και βλέπω να μου χαμογελάς. Ποτέ δεν ήσουν όμως δικιά μου, ούτε στα όνειρα μου. Ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορεί να γίνει αυτό. Γιατί είσαι... δεν ξέρω καν τι είσαι! Γιατί σε θέλω τόσο πολύ; Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Άντε γαμήσου.-


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου