Είπα θα σε ξεχάσω...

Είπα θα σε ξεχάσω, δεν θα σε σκέφτομαι, δεν θα σε ονειρεύομαι
αυτό είναι το μόνο συναίσθημα που μου έχει μείνει για 'σένα
πως να το περιγράψω, τι όνομα να του δώσω, ποια έννοια...;

Είναι ο ημιτελής στίχος μου, το διανοητικό κενό που φοβάμαι περισσότερο από κάθε τι άλλο
ο σπαραγμός ενός μωρού που το παίρνουν από την αγκαλιά της μάνας
ένα αποπροσανατολισμένο παιδί που χάνεται σε έναν άγνωστο δρόμο

Η ζωή κάνει κύκλο λένε, μόνο που κάποια άστρα πέφτουν από τον ουρανό
συντρίβονται, δεν ξαναγυρίζουν ποτέ στο ίδιο σημείο
πόσες ευχές ν' άκουσαν άραγε πριν πέσουν και δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν...

Ξέρεις τι είναι το πιο πικρό από όλα; όταν πρέπει να αναζητήσεις αλλού την έμπνευση
να ζήσεις σε άλλη γη ενώ δεν το θέλεις, αλλά επειδή πρέπει
να βρεις αλλού το χαμόγελο, την ευφορία, την αρμονία

Είπα θα σε ξεχάσω, έσβησα τις νότες, έσκισα τις παρτιτούρες
μα η μελωδία σου ακόμα μες στο μυαλό μου παίζει
αυτή καθοδηγεί το χέρι, την καρδιά και το μυαλό μου

Είσαι από αυτές τις αναμνήσεις που κλειδώνει κάποιος σε ένα συρτάρι
και αποφεύγει να δει για χρόνια επειδή γνωρίζει καλά
πως αυτό που κάποτε του έδωσε την μεγαλύτερη χαρά, έχει γίνει η μεγαλύτερη λύπη...