Ο τρελός του χωριού

Με τι μοιάζω κατεψυγμένε μου έρωτα, τρεμάμενε γίγαντα, τεμπέλη καιρέ
στις άγριες παπαρούνες ξαπλώνω και τρίβομαι και μαδάω
στους νοερούς δρόμους βουτάω σαν φωτοβολίδα, αλλοτριώνομαι

Όλη η ζωή μου πάνω σ' ένα αυτοκίνητο που κινείται αθόρυβα
ένα καρέ από οράματα ανθρώπων που σαν σταγόνες γλιστράνε πάνω στο παράθυρο μου
κι εγώ παίζω με τους υαλοκαθαριστήρες, ανοίγω το καλοριφέρ για να ξεθολώσω

Με τι μοιάζω σαν συννεφιάζει, στη βοή του ουρανού, στη σιωπηλή πορεία του ήλιου
σε μία κινούμενη διαμαρτυρία, σε μια σκοτεινή είσοδο, σε μια φωτεινή έξοδο
ένα ερωτηματικό που είναι εδώ, ένα εδώ που αγκιστρώνεται κουρελιασμένο πάνω στο χρόνο

Φύσα! σπρώξε με ακόμα λίγο, τρέμω, εύκολα ανυψώνομαι, απότομα πέφτω
αλλά είμαι ελαφρύς, ένα χαμόγελο μέσα στον ανεμοστρόβιλο, μια ξύλινη σκεπή
ένας φαλακρός έφηβος, ένας βρώμικος κι ερημωμένος κήπος, μια αποξηραμένη λίμνη

Με τι μοιάζω κουμπάρε, ένα πλέιμομποιλ χωρίς περούκα που φυλάει το κάστρο
Βίκινγκ ή βάρβαρος, κόκκινος ή μπλε, εξερευνητής μιας βελέντζας, μια κρύα σέλα ποδηλάτου
δυο ξεφούσκωτες μπάλες του μπάσκετ, ένα σκονισμένο πατίνι, ανησυχητικά ερωτευμένος