Σκοτεινή συμφωνία

Γέρικε καιρέ, εσύ που γρατζουνίζεις τις χορδές μου
Το πιο σκοτεινό σου βινύλιο αφιέρωσε μου απόψε
Λίγες νότες πικρές να με καθοδηγούν αυτό το βράδυ
Ν’ απομυθοποιήσουμε τα πικάπ του παραδείσου

Να ενωθούνε όλες οι καυτές ανάσες σ’ ένα πνευστό
Όλα τ’ αποτυπώματα πάνω στα πλήκτρα ενός πιάνου
Τα γέλια, οι λέξεις, η σιωπή μέσα στους στίχους
Σ’ ένα ρεφρέν που δεν ακούστηκε ξανά ποτέ!

Σ’ αυτή τη σκοτεινή συμφωνία ο καπνός να ενορχηστρώνει
Απρόβλεπτος πως είναι να αλλάζει συνεχώς ρυθμό
Έτσι πως διαχέεται ανεξέλεγκτα να διευθύνει
Την ένταση μέχρι το τέλος να αυξομειώνει

Κι αν το δωμάτιο άδειο είναι από φωνές
Πλήθος απρόσωπο θα γίνω στο τέλος να χειροκροτήσω
Θα αλαλάξω αφού δεν μπορώ να τραγουδήσω
Βραχνιασμένος καθώς είμαι, στη θύμηση της…