Μες στο μυαλό μου

Όλα μες στο μυαλό μου είναι, ποιήματα και φίλοι
Χάνομαι, τρέχω, άσημος παραμένω
Η απουσία μου στην αμμουδιά μοναχικό κοχύλι
Ονειρικό ολοκαύτωμα, δέντρο καμένο

Υπόσχεση δίνω, κάθε βράδυ και ξεφεύγω
Απ’ αυτά που σιχαίνομαι κι εκεί ξαναγυρίζω
Σ’ ένα κύκλο μισοβρώμικο τον εαυτό μου περιστρέφω
Στη μισή περίμετρο του λάμπω, στην υπόλοιπη ξανά βρωμίζω

Αν δεν είναι αυτό κατάθλιψη, έρωτας, θεός
Τότε πλανεμένος αλητεύω, το είδωλο μου βρίζω
Από ανύπαρκτους εχθρούς τρέχω να ξεφύγω ο τρελός
Και μια σημαία νίκης στο στρατόπεδο του φανταστικού εχθρού μου ανεμίζω

Λέω να τελειώσω, γιατί οι στίχοι μεγαλώνουν
Καταπιέζω κι άλλες σκέψεις που μέσα στο άπειρο του μυαλού μου περπατάνε
Τα κύτταρα του εγκεφάλου μου αχόρταγα καταναλώνουν
τον έρωτα εκείνο τον παλιό που μ’ έδινε την έμπνευση αναζητάνε...